یک نقطه

سرِ از جسم خود جدا شده ایمبه امان خدا رها شده ایمهرچه پرسیده ما جوابی نیستمات و مبهوت و بینوا شده ایمنه صدائی نه حرکتی حرفیلال و ساکت و بیصدا شده ایمدر نمیگیرد از کسی بحثیخوان یغمای قصّه ها شده ایمآلت دست دشمنان بشربوده ارباب چون گدا شده ایمبس که کفران نموده نعمت رامورد خشم اولیا شده ایمدر سخن آخر وفا هستیمدر عمل مفت و بی بها شده ایمگشته غارت تمام ثروت ماخوار دزدان بیحیا شده ایمجز خدا نیست دیگر امّیدیخالقا رو به تو دعا شده ایمشکر خود را نصیب ما فرماما به کفر تو مبتلا شده ایمچشم در راه و دست ها بالاشرمسار از خود خدا شده ایم. بخوانید, ...ادامه مطلب

مردان بزرگ آفتابند هستند که تا بما بتابند مانند چراغ راهِ تاریک روشنگر و خوب و بی نقابند در سینه شقایقی نهفته در شهر چو شعر بکر و نابند باران بهاریندو رویش سرسبزی کوچه های باغند بخشنده، سخی و باکرامت , ...ادامه مطلب